بسم الله الرحمن الرحیم

پره اکلامپسی

بررسی اجمالی

علائم

علل

تشخیص

درمان

عوارض

 

پره اکلامپسی وضعیتی است که برخی از زنان باردار را درگیر می کند ، معمولاً در نیمه دوم بارداری (از حدود 20 هفته) یا بلافاصله پس از زایمان کودک.

 

 

درباره بارداری و ویروس کرونا بیشتر بدانید

 

علائم پره اکلامپسی یا فشارخون بالادر بارداری

علائم اولیه پره اکلامپسی شامل فشار خون بالا (فشار خون بالا) و پروتئین در ادرار (پروتئینوریا) است.

 

بعید به نظر می رسد که این علائم را مشاهده کنید ، اما باید آنها را در قرارهای معمول قبل از زایمان برداشت.

 

در برخی موارد ، علائم دیگری نیز ایجاد می شود ، از جمله:

 

تورم پا ، مچ پا ، صورت و دست ها در اثر احتباس مایعات (ادم)

سردرد شدید

مشکلات بینایی

درد درست زیر دنده ها

اگر علائم پره اکلامپسی را مشاهده کردید ، بلافاصله با  با ماما تماس گرفته،  به پزشک مراجعه کنید.

 

اگرچه بسیاری از موارد خفیف است ، اما در صورت عدم کنترل و درمان ، این بیماری می تواند منجر به عوارض جدی برای مادر و کودک شود.

 

هرچه پره اکلامپسی زودتر تشخیص داده و کنترل شود ، چشم انداز مادر و نوزاد بهتر است.

 

چه کسی تحت تأثیر قرار گرفته است؟

پره اکلامپسی خفیف تا 6٪ از حاملگی ها را تحت تأثیر قرار می دهد و موارد شدید در حدود 1 تا 2٪ از حاملگی ها ایجاد می شود.

 

تعدادی از موارد وجود دارد که می تواند احتمال ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش دهد ، مانند:

 

داشتن دیابت ، فشار خون بالا یا بیماری کلیوی قبل از شروع بارداری

داشتن یک بیماری دیگر ، مانند لوپوس یا سندرم آنتی فسفولیپید

در حاملگی قبلی به پره اکلامپسی مبتلا شده باشید

موارد دیگری که می تواند احتمال ابتلا به پره اکلامپسی را کمی افزایش دهد عبارتند از:

 

داشتن سابقه خانوادگی در مورد این بیماری

بیش از 40 سال سن

حداقل 10 سال از آخرین بارداری شما گذشته است

انتظار چند نوزاد (دوقلو یا سه قلو)

داشتن شاخص توده بدنی (BMI 35 یا بالاتر

اگر 2 یا بیشتر از اینها را با هم داشته باشید ، شانس شما بیشتر است.

 

اگر تصور می کنید که در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی هستید ، ممکن است از هفته دوازدهم بارداری تا زمان زایمان به شما دوز روزانه آسپیرین با دوز کم مصرف توصیه شود.

 

چه عواملی باعث پره اکلامپسی می شود؟

اگرچه علت دقیق پره اکلامپسی مشخص نیست ، اما تصور می شود که در صورت بروز مشکل در جفت ، عضوی که خونرسانی نوزاد را به مادر پیوند می دهد ، وجود دارد.

 

درمان پره اکلامپسی

اگر مبتلا به پره اکلامپسی هستید ، باید برای ارزیابی توسط یک متخصص ، معمولاً در بیمارستان ، ارجاع شوید.

 

هنگامی که در بیمارستان هستید ، از نزدیک تحت نظارت قرار می گیرید تا تشخیص دهند شدت بیماری چقدر است و آیا نیاز به اقامت در بیمارستان است.

 

تنها روش برای درمان پره اکلامپسی ، زایمان نوزاد است ، بنابراین معمولاً تا زمان امکان زایمان ، به طور منظم تحت نظر شما قرار می گیرد.

 

این به طور معمول در حدود هفته های 37 تا 38 بارداری خواهد بود ، اما ممکن است در موارد شدیدتر زودتر باشد.

 

در این مرحله ، ممکن است زایمان به طور مصنوعی (ناشی از آن) شروع شود یا ممکن است سزارین شوید.

 

ممکن است در هنگام انتظار برای زایمان ، برای کاهش فشار خون دارو توصیه شود.

 

عوارض

اگرچه بیشتر موارد پره اکلامپسی مشکلی ایجاد نمی کند و به زودی پس از زایمان بهبود می یابد ، اما خطر عوارض جدی وجود دارد که می تواند مادر و کودک او را تحت تأثیر قرار دهد.

 

این خطر وجود دارد که مادر متناسب با نام “اکلامپسی” ایجاد کند. این تناسبات می تواند برای مادر و نوزاد تهدید کننده زندگی باشد ، اما نادر است.

 

علائم پره اکلامپسی

پره اکلامپسی به ندرت قبل از هفته 20 بارداری اتفاق می افتد. بیشتر موارد پس از 24 تا 26 هفته و معمولاً در اواخر بارداری اتفاق می افتد.

 

اگرچه شیوع آن کمتر است ، اما این بیماری همچنین می تواند برای اولین بار در 6 هفته اول پس از تولد ایجاد شود.

 

بیشتر افراد فقط علائم خفیف را تجربه می کنند ، اما در صورت بروز علائم یا عوارض شدید ، کنترل بیماری مهم است.

 

به طور کلی ، هر چه زودتر پره اکلامپسی ایجاد شود ، وضعیت شدیدتر خواهد بود.

 

علائم و نشانه های اولیه

در ابتدا ، پره اکلامپسی باعث:

 

فشار خون بالا (فشار خون بالا)

پروتئین در ادرار (پروتئینوریا)

احتمالاً هیچ علائمی از این موارد مشاهده نخواهید کرد ، اما پزشک عمومی یا ماما باید آنها را در قرار ملاقات های معمول قبل از زایمان تشخیص دهد.

 

فشار خون بالا 10 تا 15 درصد از کل زنان باردار را تحت تأثیر قرار می دهد ، بنابراین این امر به تنهایی پره اکلامپسی را نشان نمی دهد.

 

اما اگر پروتئین در ادرار همزمان با فشار خون بالا یافت شود ، این یک شاخص خوب برای وضعیت است.

 

در مورد تشخیص پره اکلامپسی بیشتر بخوانید.

علائم بعدی

با پیشرفت پره اکلامپسی ، ممکن است منجر به موارد زیر شود:

 

سردردهای شدید

مشکلات بینایی ، مانند تاری یا دیدن چراغ های چشمک زن

سوزش معده شدید

درد درست زیر دنده ها

حالت تهوع یا استفراغ

افزایش بیش از حد وزن ناشی از احتباس مایعات

احساس خیلی ناخوشی

افزایش ناگهانی ادم – تورم پا ، مچ پا ، صورت و دست ها

در صورت مشاهده علائم پره اکلامپسی ، بلافاصله با تماس مشاوره پزشکی دریافت کنید.

 

بدون درمان فوری ، پره اکلامپسی ممکن است منجر به تعدادی عارضه جدی شود ، از جمله:

 

تشنج (اکلامپسی)

سندرم HELLP (اختلال انعقادی کبد و خون)

سکته

اما این عوارض نادر است.

 

درباره عوارض پره اکلامپسی بیشتر بخوانید.

 

علائم درنوزاد متولد نشده

نشانه اصلی پره اکلامپسی در نوزاد متولد نشده رشد کند است. این امر به دلیل خون رسانی ضعیف از طریق جفت به نوزاد ایجاد می شود.

 

کودک در حال رشد اکسیژن و مواد مغذی کمتری از میزان لازم دریافت می کند که می تواند رشد را تحت تأثیر قرار دهد. به این عمل محدودیت رشد داخل رحمی IUFGRیا جنینی می گویند.

 

اگر کودک شما آهسته تر از حد معمول رشد می کند ، به طور معمول هنگام ملاقات های قبل از زایمان ، زمانی که ماما یا پزشک شما را اندازه گیری می کند ، این به طور طبیعی در مراقبت ها تشخیص داده میشود.

 

علل پره اکلامپسی

تصور می شود که پره اکلامپسی ناشی از عدم رشد مناسب جفت به دلیل مشکلی در رگهای خونی تأمین کننده آن باشد. علت دقیق آن به طور کامل مشخص نشده است.

 

جفت

جفت عضوی است که خون رسانی مادر را به خونرسانی نوزاد متولد نشده متصل می کند.

 

غذا و اکسیژن از جفت  مادر به کودک منتقل می شود. مواد زائد می توانند از نوزاد به مادر منتقل شوند.

 

برای حمایت از کودک در حال رشد ، جفت به تأمین خون زیاد و مداوم از مادر نیاز دارد.

 

در پره اکلامپسی جفت خون کافی دریافت نمی کند. این می تواند به این دلیل باشد که جفت در حین شکل گیری در نیمه اول بارداری به درستی رشد نکرده است.

 

مشکل جفت به این معنی است که خون رسانی بین مادر و نوزاد مختل می شود.

 

سیگنالها یا مواد از جفت آسیب دیده بر رگهای خونی مادر تأثیر می گذارد و باعث فشار خون بالا (فشار خون بالا) می شود.

 

در عین حال ، ممکن است مشکلات در کلیه ها باعث شود پروتئین های مهمی که باید در خون مادر باقی بمانند به ادرار وی نشت کنند و در نتیجه پروتئین در ادرار (پروتئینوریا) ایجاد شود.

چه عواملی باعث بروز مشکل در جفت می شود؟

در مراحل اولیه بارداری ، تخمک بارور شده خود را به دیواره رحم (رحم) پیوند می زند. رحم عضوی است که کودک در دوران بارداری در داخل رشد می کند.

 

تخمک بارور شده ، رشدهایی ریشه مانند به نام پرزها ایجاد می کند که به لنگر انداختن آن به پوشش رحم کمک می کند.

 

پرزها از طریق رگهای خونی رحم از طریق مواد مغذی تغذیه می شوند و در نهایت به جفت رشد می کنند.

 

در مراحل اولیه بارداری ، این رگهای خونی تغییر شکل داده و پهن می شوند.

 

اگر رگ های خونی به طور کامل تغییر شکل ندهند ، احتمالاً جفت به درستی رشد نمی کند زیرا مواد مغذی کافی دریافت نمی کند. این ممکن است به پره اکلامپسی منجر شود.

 

هنوز مشخص نیست که چرا رگهای خونی آنطور که باید تغییر شکل نمی دهند.

 

این احتمال وجود دارد که تغییرات ارثی در ژن های شما نوعی نقش داشته باشد ، زیرا این وضعیت اغلب در خانواده ها وجود دارد. اما این فقط برخی موارد را توضیح می دهد.

 

چه کسی بیشتر در معرض خطر پره اکلامپسی است؟

برخی از عوامل شناسایی شده است که می تواند احتمال ابتلا به پره اکلامپسی را افزایش دهد.

 

این شامل:

 

داشتن یک مشکل پزشکی موجود – مانند دیابت ، بیماری کلیوی ، فشار خون بالا ، لوپوس یا سندرم آنتی فسفولیپید

قبلاً دچار پره اکلامپسی شده اید – تقریباً 16٪ احتمال دارد که در بارداری های بعدی دوباره به این بیماری مبتلا شوید

برخی از عوامل نیز شانس شما را به میزان کمی افزایش می دهند.

 

اگر 2 یا بیشتر از این موارد را با هم داشته باشید ، شانس شما بیشتر است:

 

این اولین بارداری شماست – پره اکلامپسی به احتمال زیاد در اولین بارداری اتفاق می افتد تا بارداری بعدی

از آخرین بارداری شما حداقل 10 سال گذشته است

شما سابقه خانوادگی این بیماری را دارید – به عنوان مثال ، مادر یا خواهر شما پیش آکلامپسی داشته اند

شما بیش از 40 سال سن دارید

شما در ابتدای بارداری چاق بودید – به این معنی که شاخص توده بدن (BMI) شما 35 یا بیشتر بود

شما انتظار چند نوزاد ، مانند دوقلو یا سه قلو دارید

اگر در معرض خطر ابتلا به پره اکلامپسی هستید ، به شما توصیه می شود که از 12 هفته بارداری هر روز یک دوز 75 میلی گرم آسپرین (آسپرین کودک یا آسپرین با دوز پایین) استفاده کنید. تا زمانی که کودک شما متولد شود.

 

شواهد نشان می دهد که این می تواند احتمال ابتلا به این بیماری را کاهش دهد.

 

تشخیص

پره اکلامپسی در طی معاینات معمول که در حین بارداری انجام می دهید ، به راحتی تشخیص داده می شود.

 

در طی این قرارهای قبل از زایمان ، فشار خون شما به طور منظم از نظر علائم فشار خون بالا بررسی می شود و نمونه ادرار آزمایش می شود تا مشخص شود آیا پروتئین دارد یا خیر.

 

اگر بین قرارهای قبل از بارداری علائم پره اکلامپسی را مشاهده کردید ، برای مشاوره به ماما یا پزشک عمومی مراجعه کنید.

 

فشار خون

فشار خون اندازه گیری میزان فشار خون بر دیواره شریان ها (رگ های اصلی خون) هنگام عبور از درون آنها است.

 

اندازه گیری آن بر حسب میلی متر جیوه (mmHg) است و به صورت 2 شکل ثبت می شود:

 

فشار سیستولیک(فشاربزرگ) – فشاری که قلب می زند و خون را فشرده می کند

فشار دیاستولیک(فشار کوچک) – فشار هنگام استراحت قلب بین ضربان ها

پزشک عمومی یا مامای شما برای اندازه گیری فشار خون از دستگاهی با کاف بادی و مقیاس به عنوان فشار سنج (فشار سنج) استفاده می کنند.

 

ابتدا قرائت سیستولیک و سپس قرائت دیاستولیک انجام می شود.

 

اگر به عنوان مثال فشار خون سیستولیک 120 میلی متر جیوه و فشار خون دیاستولیک 80 میلی متر جیوه باشد ، فشار خون کلی 120 تا 80 خواهد بود که معمولاً به صورت 120/80 نوشته می شود.

 

فشار خون بالا در دوران بارداری معمولاً به عنوان قرائت سیستولیک 140 میلی متر جیوه یا بیشتر یا قرائت دیاستولیک 90 میلی متر جیوه یا بیشتر تعریف می شود.

 

آزمایشات ادرار

نمونه ادرار معمولاً در هر قرار ملاقات قبل از زایمان درخواست می شود. این به راحتی می تواند با استفاده از یک عدد dipstick (نوار ادراری)از نظر پروتئین آزمایش شود.

 

dipstick نوار کاغذی است که با مواد شیمیایی ساخته شده است بنابراین معمولاً با تغییر رنگ به پروتئین واکنش نشان می دهد.

 

در صورت مثبت بودن تست dipstick از نظر پروتئین ، پزشک عمومی یا مامای شما ممکن است یک نمونه ادرار دیگر را برای ارسال به آزمایشگاه برای آزمایش های بیشتر درخواست کند.

 

این می تواند یک نمونه واحد از ادرار باشد ، یا ممکن است از شما بخواهند که طی یک دوره 24 ساعته چندین نمونه تهیه کنید.(جمع آوری ادرار 24 ساعته)

 

از این موارد می توان دقیقاً میزان پروتئین از طریق ادرار را از دست داد.

 

آزمایش خون

اگر بین 20 هفته تا 34 هفته به علاوه 6 روز باردار هستید و پزشکان فکر می کنند ممکن است تحت پره اکلامپسی قرار داشته باشید ، ممکن است برای جلوگیری از پره اکلامپسی آزمایش خون به شما پیشنهاد دهند.

 

سطح پروتئینی به نام فاکتور رشد جفت (PIGF) را اندازه گیری می کند. اگر سطح PIGF شما زیاد باشد ، به احتمال زیاد شما دچار پره اکلامپسی نیستید.

 

اگر سطح PIGF شما پایین باشد ، می تواند نشانه ای از پره اکلامپسی باشد ، اما برای تأیید تشخیص آزمایشات بیشتری لازم است.

 

آزمایشات بیشتر در بیمارستان

اگر مبتلا به پره اکلامپسی هستید ، برای آزمایشات بیشتر و نظارت مکرر باید به یک متخصص در بیمارستان ارجاع شوید.

 

بسته به شدت شرایط خود ، ممکن است پس از ارزیابی اولیه بتوانید به خانه بروید و ملاقات های مکرر سرپایی داشته باشید.

 

در موارد شدید ، برای مشاهده دقیق تر لازم است در بیمارستان بمانید.

 

در مورد درمان پره اکلامپسی بیشتر بخوانید.

 

درمان پره اکلامپسی

پره اکلامپسی تنها با زایمان نوزاد قابل درمان است. در صورت ابتلا به پره اکلامپسی ، تا زمان تحویل نوزاداز نزدیک تحت نظر خواهید بود.

 

پس از تشخیص ، برای ارزیابی بیشتر و هرگونه درمان لازم به یک متخصص بیمارستان ارجاع می شوید.

 

اگر فقط فشار خون دارید و هیچ نشانه ای از پره اکلامپسی ندارید ، معمولاً پس از آن می توانید به خانه برگردید و در قرارهای ملاقات پیگیری منظم (احتمالاً روزانه) شرکت کنید.

 

اگر پره اکلامپسی تأیید شود ، معمولاً تا زمان زایمان نوزاد باید در بیمارستان بمانید.

 

نظارت در بیمارستان

هنگامی که در بیمارستان هستید ، شما و کودک شما تحت نظارت قرار می گیرند:

 

انجام چک های منظم فشار خون برای شناسایی هرگونه افزایش غیرطبیعی

داشتن نمونه ادرار منظم برای اندازه گیری سطح پروتئین

انجام آزمایش های مختلف خون – به عنوان مثال ، برای بررسی سلامت کلیه و کبد

انجام اسکن سونوگرافی برای بررسی جریان خون از طریق جفت ، اندازه گیری رشد کودک و مشاهده تنفس و حرکات کودک

نظارت الکترونیکی بر ضربان قلب کودک با استفاده از فرایندی به نام کاردیوتوکوگرافی ، که می تواند هرگونه استرس یا ناراحتی را در نوزاد تشخیص دهد.

 

دارو برای فشار خون بالا

دارو برای کمک به کاهش فشار خون توصیه می شود. این داروها احتمال بروز عوارض جدی مانند سکته را کاهش می دهند.

 

برخی از داروهایی که به طور مرتب در انگلستان استفاده می شود شامل لبتالول ، نیفدیپین یا متیل دوپا است.

 

از این داروها ، فقط labetalol به طور خاص مجاز به استفاده در زنان باردار با فشار خون بالا است.

 

این بدان معناست که این دارو تحت آزمایشات بالینی قرار گرفته است و آن را بی خطر و موثر برای این منظور دانسته اند.

 

اما اگر متیلدوپا و نیفدیپین مجوز استفاده در بارداری را ندارند ، اگر احساس شود که مزایای درمان بیش از خطرات صدمه به شما یا کودک شما است ، می توان از آنها “خارج از برچسب” (خارج از پروانه استفاده از آنها) استفاده کرد.

 

این داروها سالهاست که توسط پزشکان انگلیس برای درمان زنان باردار مبتلا به فشار خون استفاده می شود.

 

آنها در رهنمودهای تهیه شده توسط موسسه ملی تعالی بهداشت و مراقبت (NICE) به عنوان گزینه های احتمالی برای labetalol توصیه می شوند.

 

اگر فکر می کنند این دارو مناسب ترین دارو برای شماست ، ممکن است یکی از آنها را توصیه کنند.

 

اگر پزشکان شما درمان با یکی از این داروها را توصیه می کنند ، باید به شما اطلاع داده شود که این دارو در بارداری فاقد مجوز است و قبل از موافقت با درمان ، باید خطرات آن را توضیح داد ، مگر اینکه در موارد اضطراری به درمان فوری نیاز باشد.

 

سایر داروها

اگر دچار پره اکلامپسی شدید هستید و کودک شما باید در عرض 24 ساعت به دنیا بیاید یا تشنج (تشنج) داشته باشید ، ممکن است داروی ضد تشنج برای جلوگیری از ایجاد تشنج تجویز شود.

 

در صورت بروز می توان از آنها برای درمان موارد متناسب نیز استفاده کرد.

 

نوزاد خود را زایمان کنید

در بیشتر موارد پره اکلامپسی ، زایمان کودک در حدود هفته 37 تا 38 بارداری توصیه می شود.

 

این ممکن است به این معنی باشد که لازم است زایمان به صورت مصنوعی شروع شود (یا به عنوان زایمان القایی شناخته می شود) و یا ممکن است شما نیاز به سزارین داشته باشید.

 

این توصیه می شود زیرا تحقیقات نشان می دهد منتظر شروع زایمان به خودی خود پس از این مرحله هیچ فایده ای ندارد.

 

زایمان زودرس کودک همچنین می تواند خطر عوارض ناشی از پره اکلامپسی را کاهش دهد.

 

اگر وضعیت شما قبل از 37 هفته شدیدتر شود و نگرانی های جدی در مورد سلامت شما یا کودک وجود داشته باشد ، ممکن است زایمان زودرس لازم باشد.

 

زایمان های قبل از هفته 37 به عنوان زایمان های زودرس شناخته می شوند و نوزادانی که قبل از این مرحله متولد شده اند ممکن است رشد کاملی نداشته باشند.

 

باید در مورد خطرات زایمان زودرس و پره اکلامپسی اطلاعاتی به شما داده شود تا بهترین تصمیم در مورد درمان شما گرفته شود.

 

بعد از زایمان

اگرچه پره اکلامپسی معمولاً به زودی پس از تولد کودک بهبود می یابد ، اما گاهی اوقات عوارض ممکن است چند روز بعد ایجاد شود.

 

ممکن است لازم باشد پس از زایمان در بیمارستان بمانید تا بتوانید تحت نظر باشید.

 

همچنین اگر نوزاد شما زودرس به دنیا بیاید ممکن است نیاز به کنترل و مراقبت داشته باشد و در بخش مراقبت های ویژه نوزادان در بیمارستان بماند.

 

این واحدها دارای امکاناتی هستند که می توانند عملکردهای رحم را تکرار کرده و به کودک شما امکان رشد کامل را بدهند.

 

اگر انجام این کار ایمن باشد ، می توانید کودک خود را به خانه ببرید.

 

معمولاً پس از ترک بیمارستان باید مرتباً فشار خون خود را چک کنید و ممکن است لازم باشد چندین هفته به منظور کاهش فشار خون به مصرف دارو ادامه دهید.

 

باید 6 تا 8 هفته پس از تولد کودک خود قرار ملاقات بعد از زایمان برای بررسی پیشرفت خود و تصمیم گیری در مورد ادامه درمان داشته باشید. این قرار ملاقات معمولاً با پزشک خانواده شما انجام می شود.

 

عوارض

اگرچه نادر هستند ، اما در صورت عدم تشخیص و کنترل پره اکلامپسی ، تعدادی از عوارض ممکن است ایجاد شود.

 

این مشکلات می تواند مادر و کودک او را تحت تأثیر قرار دهد.

 

مشکلات مادر

تشنج (اکلامپسی)

اکلامپسی نوعی تشنج یا غش(انقباض غیرارادی عضلات) را توصیف می کند که زنان باردار می توانند آن را تجربه کنند ، معمولاً از هفته 20 بارداری یا بلافاصله پس از تولد.

 

اکلامپسی در انگلستان کاملاً نادر است و از هر 4000 بارداری یک مورد تخمین زده می شود.

 

در حین تشنج التقاطی ، بازوها ، پاها ، گردن یا فک مادر در حرکات تکراری و تند و ناخواسته به طور غیر ارادی لرزان می شوند.

 

ممکن است بیهوش شود و خود را خیس کند. این تشنج ها معمولاً کمتر از یک دقیقه طول می کشد.

 

در حالی که اکثر خانم ها پس از بیماری اکلامپسی بهبود کامل می یابند ، اما در صورت شدید بودن متناسب ، خطر کمی معلولیت دائمی یا آسیب مغزی وجود دارد.

 

از بین کسانی که مبتلا به اکلامپسی هستند ، از هر 50 نفر 1 نفر به دلیل این بیماری می میرد. نوزادان متولد نشده در حین تشنج می توانند خفه شوند و از هر 14 نفر 1 می تواند بمیرد.

 

تحقیقات نشان داده است که دارویی به نام سولفات منیزیم می تواند خطر ابتلا به بیماری اکلامپسی را به نصف کاهش داده و خطر مرگ مادر را کاهش دهد.

 

این ماده در حال حاضر به طور گسترده ای برای درمان اکلامپسی بعد از بروز آن و درمان زنانی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به آن باشند استفاده می شود.

 

سندرم HELLP

سندرم HELLP نوعی اختلال نادر در لخته شدن کبد و خون است که می تواند زنان باردار را درگیر کند.

 

به احتمال زیاد بلافاصله پس از زایمان نوزاد اتفاق می افتد ، اما هر زمان پس از 20 هفته بارداری و در موارد نادر قبل از 20 هفته ظاهر می شود.

 

حروف موجود در نام HELLP برای هر قسمت از شرایط مشخص است:

 

“H” برای همولیز است – در اینجاست که گلبول های قرمز خون تجزیه می شوند

“EL” برای افزایش آنزیم های کبدی (پروتئین ها) است – تعداد زیادی آنزیم در کبد نشانه آسیب کبدی است

“LP” برای تعداد کم پلاکت است – پلاکت موادی در خون است که به لخته شدن آن کمک می کند

سندرم HELLP به طور بالقوه به اندازه اکلامپسی خطرناک است و کمی شایعتر است.

 

تنها راه برای درمان این بیماری زایمان کودک در اسرع وقت است.

 

هنگامی که مادر در بیمارستان بستری است و تحت معالجه قرار می گیرد ، بهبودی کامل برای وی امکان پذیر است.

 

سکته

در نتیجه فشار خون می تواند خون رسانی به مغز را مختل کند. این به عنوان خونریزی مغزی یا سکته مغزی شناخته می شود.

 

اگر مغز اکسیژن و مواد مغذی کافی از خون دریافت نکند ، سلول های مغزی شروع به مردن می کنند و باعث آسیب مغزی و احتمالاً مرگ می شوند.

 

مشکلات اعضای بدن

ادم ریوی – جایی که مایع در داخل ریه ها و اطراف آن جمع می شود. با جلوگیری از جذب اکسیژن در ریه ها ، عملکرد صحیح آنها متوقف می شود.

نارسایی کلیه – هنگامی که کلیه ها نمی توانند مواد زائد را از خون فیلتر کنند. این امر باعث جمع شدن سموم و مایعات در بدن می شود.

نارسایی کبدی – اختلال در عملکرد کبد. کبد عملکردهای زیادی دارد ، از جمله هضم پروتئین ها و چربی ها ، تولید صفرا و دفع سموم. هر آسیبی که این عملکردها را مختل کند می تواند کشنده باشد.

اختلال لخته شدن خون

سیستم لخته شدن خون مادر می تواند خراب شود. این از نظر پزشکی به عنوان انعقاد داخل عروقی منتشر(DIC) شناخته می شود.

 

این می تواند منجر به خونریزی بیش از حد شود زیرا پروتئین کافی در خون برای لخته شدن خون وجود ندارد و یا لخته شدن خون در بدن ایجاد می شود زیرا پروتئین هایی که لخته شدن خون را کنترل می کنند غیر طبیعی عمل می کنند.

 

این لخته های خون می توانند جریان خون را از طریق رگ های خونی کاهش داده یا انسداد دهند و احتمالاً به اندام ها آسیب برسانند.

 

مشکلاتی که روی کودک تأثیر می گذارد

نوزادان برخی از زنان مبتلا به پره اکلامپسی ممکن است در رحم رشد کندتری نسبت به حالت طبیعی داشته باشند.

 

دلیل این امر این است که میزان مواد مغذی و اکسیژن منتقل شده از مادر به کودک را کاهش می دهد.

 

این نوزادان غالباً کوچکتر از حد معمول هستند ، به خصوص اگر پره اکلامپسی قبل از هفته 37 رخ دهد.

 

اگر پره اکلامپسی شدید باشد ، ممکن است لازم باشد کودک قبل از رشد کامل زایمان شود.

 

این می تواند به عوارض جدی منجر شود ، مانند مشکلات تنفسی ناشی از عدم رشد کامل ریه ها (سندرم دیسترس تنفسی نوزادان).

 

در این موارد ، نوزاد معمولاً باید در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بماند تا بتوان آنها را کنترل و معالجه کرد.

 

برخی از نوزادان زنان مبتلا به پره اکلامپسی حتی می توانند در رحم مرده و مرده متولد شوند.

 

تخمین زده می شود سالانه حدود 1000 کودک به دلیل پره اکلامپسی می میرند. بیشتر این نوزادان به دلیل عوارض مربوط به زایمان زودرس می میرند.

تهیه و ترجمه:دکترحسین جدید

کانال پزشکی دکترجدید  http://t.me/jadidpdf

منبع: https://www.nhs.uk/conditions/pre-eclampsia/complications/