درمان لک و تیرگی پوست بعد از سوختگی

درمان و مدیریت هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب
درمان هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (PIH) یک فرآیند دشوار و طولانی است که اغلب 6 تا 12 ماه طول می کشد تا به نتایج دلخواه دپیگمانتاسیون برسد. هر یک از این گزینه های درمانی به طور بالقوه هایپرملانوز اپیدرمی را بهبود می بخشد، اما هیچ کدام برای هایپرملانوز پوستی موثر نیستند. استفاده روزانه از یک کرم ضد آفتاب با طیف وسیع (فاکتور محافظت در برابر آفتاب [SPF] 15 یا بیشتر) بخشی ضروری از هر رژیم درمانی است.

انواع درمان های موضعی برای درمان هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب اپیدرم، با درجات مختلف موفقیت، استفاده شده است. این عوامل عبارتند از هیدروکینون، کرم ترتینوئین، کورتیکواستروئیدها، اسید گلیکولیک (GA) و اسید آزلائیک. [8] روشن شدن نواحی پرپیگمانته ممکن است با یکی از عوامل موضعی که قبلاً نامگذاری شده است، حاصل شود. با این حال، ترکیبی از کرم‌ها و ژل‌های موضعی، لایه‌بردارهای شیمیایی و ضدآفتاب‌ها ممکن است برای بهبود قابل توجه لازم باشد. [9] آنها فقط برای هایپرپیگمانتاسیون اپیدرم موثر هستند. در یک مطالعه، ترکیب لایه برداری اسید سالیسیلیک و درمان موضعی ترتینوئین بهتر از هر دو درمان به تنهایی بود. [10] مطالعه دیگری نشان داد که ترکیب لایه بردارهای اسید گلیکولیک با فرمول اصلاح شده کلیگمن هیدروکینون 2٪، ترتینوئین 0.05٪ و هیدروکورتیزون 1٪ در هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب صورت در سرخپوستان با پوست تیره سودمند است. [11]

ترتینوئین موضعی 0.1% در درمان هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب موثر بوده است. لایه برداری GA، در ترکیب با ترتینوئین و هیدروکینون، درمان موثری برای هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب در افراد دارای پوست تیره است. [12] ژل آبی تمام ترانس رتینوئیک اسید 0.1-0.4٪ ممکن است همزمان با پماد هیدروکینون-لاکتیک اسید برای سفید کردن استفاده شود. [13، 14] پس از بهبودی کافی در هایپرپیگمانتاسیون، ممکن است یک کورتیکواستروئید به صورت موضعی همراه با هیدروکینون برای بهبود بهبودی استفاده شود. نشان داده شده است که این ترکیب از عوامل مختلف درمانی موضعی، به ویژه برای صورت مفید است.

اسید آزلائیک موضعی که برای درمان آکنه ولگاریس تایید شده است، برای هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب نیز مفید است. [15] در بیماران آکنه ای که مستعد هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب هستند، اسید آزلائیک ممکن است گزینه درمانی خوبی باشد. اثربخشی کرم تازاروتن 0.1 درصد برای درمان دیسکرومی مرتبط با پیری نوری و آکنه ولگاریس نیز ممکن است مفید باشد، به ویژه در افرادی که رنگ پوست تیره دارند. [16]

درمان زودهنگام و موثر آکنه در بیمارانی که پوست تیره دارند به به حداقل رساندن ناهنجاری های رنگدانه کمک می کند. [17]

سایر روش های درمانی شامل استفاده از اسید تری کلرواستیک و سرما درمانی ملایم با نیتروژن مایع است. برای جلوگیری از نکروز یا تاول زدن پوست درمان شده، هر روش باید با احتیاط بسیار مورد استفاده قرار گیرد. از این 2 روش درمانی در بیماران با پوست تیره به دلیل خطر بی رنگ شدن دائمی و اسکار باید اجتناب شود.

کرم‌های آرایشی رنگدانه‌دار نیز با موفقیت برای استتار پوست هایپرپیگمانته به رنگی شبیه به رنگ پوست سالم اطراف استفاده شده‌اند.

گزینه های بیشتری در آینده در دسترس خواهد بود. رتین‌آلدئید (RAL) فعالیت رنگ‌دهی را نشان می‌دهد، در حالی که GA با فرآیند زخمی شدن و بازسازی مجدد رنگدانه‌ها را کاهش می‌دهد. ترکیبی از RAL 0.1٪ و GA 6٪ (Diacneal) در درمان آکنه ولگاریس و هایپرپیگمانتاسیون پس از التهاب گزارش شده است. [18] مهارکننده پراکسیداز متی مازول، یک مهارکننده غیر سیتوتوکسیک تولید ملانین، یک عامل ممکن برای استفاده موضعی در سال های آینده است. [19]

اثربخشی و ایمنی یک رژیم درمانی ترکیبی شامل لایه برداری GA سریال، کرم موضعی اسید آزلائیک و ژل آداپالن در درمان ملاسما مقاوم در 28 بیمار در یک کارآزمایی آینده نگر، تصادفی و کنترل شده به مدت 20 هفته مورد بررسی قرار گرفت. [20] افرادی که لایه‌بردارهای شیمیایی دریافت می‌کردند، لایه‌برداری سریال GA را در ترکیب با کرم موضعی آزلائیک اسید 20 درصد (دو بار در روز) و آداپالن 0.1 درصد ژل (4 بار در روز، استفاده در شب) انجام دادند. درمان ترکیبی با لایه بردارهای GA، کرم اسید آزلائیک و ژل آداپالن ممکن است یک درمان موثر و ایمن برای ملاسما مقاوم باشد. چوی و همکاران گزارش می دهند که Lepidium apetalum یک مهار کننده بالقوه هایپرپیگمانتاسیون ناشی از اشعه UV است. [21]

مطالعات دیگر نشان می دهد که دکاپپتید-12 17 برابر قوی تر از هیدروکینون در مهار تیروزیناز در شرایط آزمایشگاهی است. . [22، 23] نشان داده شد که دکاپپتید-12 برای ملانوسیت ها سیتوتوکسیک نیست و آن را جایگزین ایمن تری برای هیدروکینون می کند. یک مطالعه آزمایشی توسط Hantash و Jimenez نشان داد که درمان دو بار در روز به مدت 4 ماه با دکاپپتید-12 فرموله شده در یک امولسیون موضعی همچنین منجر به بهبود 50 درصدی ملاسما در بیمارانی شد که 6 ماه از درمان Tri-Luma ناموفق بودند. [23] پتانسیل دکاپپتید-12 به عنوان یک گزینه درمانی برای ملاسما اخیرا بررسی شده است. [24]

عوامل دپیگمانت کننده در اشکال مختلف فراوانند. عصاره برگ آلوئه ورا و ماده فعال آن آلوئین به عنوان عوامل موثر در رفع رنگدانه پوست محسوب می شوند. [25] تحویل نیز می تواند مهم باشد. ژل حاوی میکرو اسفنج گلابیدین ممکن است در درمان هایپرپیگمانتاسیون مفید باشد. [26]

بیماران هرگز نباید با مونو بنزیل اتر هیدروکینون تحت درمان قرار گیرند زیرا خطر ایجاد لکه های رنگدانه ناقص پوست چه در محل استفاده و چه در نواحی دیستال پوست وجود دارد.

کاربرد موضعی فاکتور رشد اپیدرمی، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب ناشی از لیزر را کاهش می دهد. [27]

استفاده از ضدآفتاب برای محافظت در برابر اشعه ماوراء بنفش و نور مرئی برای مهار تشدید هیپرپیگمانتاسیون و بهبود ظاهر مهم است. [28]

تهیه و ترجمه:دکترحسین جدید

کانال تلگرامی دکترجدید http://t.me/jadidpdf

منبع:https://emedicine.medscape.com/article/1069191-treatment